Κουρσάρος, Ν. (17 Δεκεμβρίου 2013). \"Κριτική Θεατρικής παράστασης \"Κατάδικός μου\" με την Ελένη Ράντου\" www.athenspress.gr

26/8/2016

[Κριτική] Θεατρικής Παράστασης “Κατάδικός μου” με την Ελένη Ράντου | ATHENS PRESS

[Κριτική] Θεατρικής Παράστασης “Κατάδικός μου” με την Ελένη Ράντου | ATHENS PRESS

Γράφει ο Νέαρχος Κουρσάρος Για τρίτη συνεχή χρονιά η παράσταση «Κατάδικός μου» ανεβαίνει στο Θέατρο Διάνα σε σκηνοθεσία του Γιώργου Παλούμπη προκαλώντας το ενδιαφέρον των θεατρόφιλων και ταρακουνώντας τις, μέχρι τώρα υπάρχουσες αντιλήψεις. Ένας Ιρανός μετανάστης, ο Καρίμ, μπαίνει στο σπίτι μιας υστερικής φιλολόγου, της Καίτης, για να κλέψει. Καθοδόν όμως προς την κρυψώνα του τον χτυπάει με το αυτοκίνητό του ένας ασυνείδητος – μεθυσμένος Έλληνας και τον εγκαταλείπει στη μέση του δρόμου. Συμπτωματικά ο οδηγός αυτός είναι ο σύζυγος της Καίτης, ο Γιάννης. Η ιστορία εξελίσσεται, ακολούθως, με ευτράπελα και το γέλιο ρέει άφθονο.

Κεντρομόλος δύναμη του έργου είναι ο ρατσισμός και ο φόβος με όλα τα παράγωγά τους: ξενο­ φοβία, απο­ ξένωση, μίσος για τους μετανάστες, άρνηση κοινωνικής ενσωμάτωσης και προσαρμογής. Η Καίτη στην προσπάθειά της να σώσει τον βουτηγμένο στις καταχρήσεις Γιάννη πασχίζει να αποσιωπήσει το γεγονός, όχι γιατί αγαπάει τον Καρίμ – αφού αυτός είναι ένας κλέφτης! – αλλά γιατί θέλει να φέρει κοντά της τον σύζυγό της. Μάταια όμως προσπαθεί, καθώς συνειδητοποιεί, ότι έπεσε θύμα της δικής της “απάτης”, των δικών της φόβων απέναντι στο ξένο και ανοίκειο στοιχείο, παρασυρμένη από τις κοινωνικές επιταγές. Ενώ η παράσταση ακολουθεί φαινομενικά την πορεία της κωμωδίας, παρεκκλίνει της πορείας της και αναμειγνύεται με τον κοινωνικό προβληματισμό, ψέγοντας ποικίλες καταστάσεις. Μεταξύ, λοιπόν, σοβαρού και αστείου λέγονται οι πιο μεγάλες αλήθειες, αυτές οι αλήθειες οι σκληρές, που καθηλώνουν μια κοινωνία υπενθυμίζοντάς της το πραγματικό της πρόσωπο. Ο ξένος είναι αισχρός και ποταπός, ήρθε http://www.athenspress.gr/2013/12/%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE­%CE%B8%CE%B5%CE%B1%CF%84%CF…

1/3

26/8/2016

[Κριτική] Θεατρικής Παράστασης “Κατάδικός μου” με την Ελένη Ράντου | ATHENS PRESS

παράνομα στην Ελλάδα, κλέβει, ντροπιάζει, εκμεταλλεύεται και απομυζά από τον καημένο Έλληνα πολίτη. Ισχύει άραγε αυτό; Μήπως οι ξένοι είναι οι καθρέφτες των δικών μας πράξεων, που κάθε άλλο παρά πολιτισμένες είναι; Τα γιατί πληθαίνουν και οι απαντήσεις δυσεύρετες.

Φόβος: ουσιαστικό αλλά και ουσιαστικός. Είναι ένα επίκτητο χαρακτηριστικό που συνοδεύει την ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία. Φόβος για το αταίριαστο, το διαφορετικό, για το μη σύνηθες, ύστερα φόβος για τον συνάνθρωπο, φόβος για τον εαυτό μας και τέλος φόβος για τα πάντα. Σ’ αυτές τις αλυσιδωτές εξελίξεις του φοβικού μοντέλου στηρίζεται και η παράσταση, η οποία μόνο κωμωδία δεν είναι. Η κοινωνία πάσχει όχι μόνο οικονομικά και πολιτικά αλλά και συναισθηματικά. Σ’ εποχές, όπου η γνωστή αποκαθήλωση των πάντων και το περίφημο “ξεσκαρτάρισμα” τίθενται σ’ εφαρμογή, ο άνθρωπος εξακολουθεί πεισματικά να μην εντάσσει στο λεξιλόγιό του την έννοια της αποδοχής αλλά απαγκιστρώνεται από τον καθωσπρεπισμό, που του επέβαλαν. Σκηνοθετικά ο Γιώργος Παλούμπης έστησε το έργο, όπως έπρεπε. Ένας τοίχος με συνθήματα του τύπου: “Δόξα τα λεφτά έχουμε Θεό”, ένα σπίτι, ένας δρόμος, ένα δωμάτιο νοσοκομείου σε συνδυασμό με το σενάριο των Ελένης Ράντου, Σάρας Γανωτή και Νίκου Σταυρακούδη, αποτυπώνουν την ελληνική καθημερινότητα. Να τονίσουμε ότι η παράσταση είναι σ’ ένα βαθμό διαδραστική με συμμετοχή του κοινού στην εξέλιξη της πλοκής. Σημαντική συμβολή είχαν και οι Κατερίνα Μαραγκουδάκη και ο Κώστας Ζήκος, που ανέλαβαν το φωτισμό και τη μουσική επιμέλεια αντίστοιχα.

http://www.athenspress.gr/2013/12/%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE­%CE%B8%CE%B5%CE%B1%CF%84%CF…

2/3

26/8/2016

[Κριτική] Θεατρικής Παράστασης “Κατάδικός μου” με την Ελένη Ράντου | ATHENS PRESS

Ως προς την ερμηνεία, η Ελένη Ράντου είναι αυτή, που ξεχωρίζει με το γκελ της και την υπόκρισή της. Είναι μια ηθοποιός, που τολμά, πράγμα ριψοκίνδυνο σ’ εποχές ανακατατάξεων. Αυτό όμως είναι η τέχνη, η απτή αποτύπωση του κοινωνικού γίγνεσθαι. Αμέσως μετά έρχεται ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, ο οποίος ομολογουμένως μας κατέπληξε. Ο Ορφέας Αυγουστίδης υπήρξε ικανοποιητικός, αν και η ξενική προφορά, που υιοθέτησε λόγω του ρόλου του, ενδεχομένως να κούρασε το κοινό. Ο ρόλος του Μιχάλη Ιατρόπουλου, ενώ είναι παρενθετικός, ωστόσο αποτελεί το κλειδί, για να φανεί η πάγεια ρατσιστική αντίληψη, γι’ αυτό και θα έπρεπε να ήταν πιο συνεπής, χωρίς αυτό ν’ αναιρεί το υποκριτικό του ταλέντο. Τέλος, ο Μπάμπης Γιωτόπουλος και ο Δημήτρης Καπετανάκος ολοκληρώνουν την κάστα των ηθοποιών με καθοριστικές για την υπόθεση ερμηνείες.

Αναντίρρητα είναι δύσκολο να παίξεις κωμωδία, όπως, επίσης, και να ξεφύγεις από τα πατροπαράδοτα. Μπορεί ο βασικός θεματικός άξονας της παράστασης να είναι λίγο πολύ προβλέψιμος και “μοδάτος”: ένας μετανάστης – ρατσισμός – αποκλεισμός, παρόλ’ αυτά η προσέγγιση, που θα δώσεις είναι αυτή, που θα κερδίσει τον κόσμο, ο οποίος, φυσικά, είναι και ο μοναδικός κριτής. Η ωραιοποίηση των πάντων δε συνάδει με το πνεύμα του “Κατάδικός μου”. Οι άνθρωποι συγκροτούν την κοινωνία και αυτοί μόνο δύνανται είτε να την αναμορφώσουν ή ακόμα και να την αποδομήσουν. Νόρμες και ταμπού οφείλουν να τίθενται υπό αμφισβήτηση και ν’ αναθεωρούνται συγχρονικά.  Ρατσισμός, ξενοφοβία, σύμφωνα συμβίωσης, υιοθεσίες παιδιών, βιασμοί γυναικών, διακρίσεις με βάση το χρώμα και το κοινωνικό φύλο και άλλα πολλά κατηγοριοποιημένα “αμαρτήματα” μπαίνουν, πλέον στο προσκήνιο.  Η Καίτη τακτοποίησε το θέμα με τον Ιρανό. Η Ελλάδα μήπως ξαναέβαλε το θέμα στο χρονοντούλαπο; Τα συμπεράσματα δικά σας. ΥΓ: “Η αγάπη είναι ο φόβος, που μας ενώνει με τους άλλους” Οι παραστάσεις συνεχίζονται στο Θέατρο Διάνα, Ιπποκράτους 7 Αθήνα

http://www.athenspress.gr/2013/12/%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE­%CE%B8%CE%B5%CE%B1%CF%84%CF…

3/3