ARTISTAS. 4º Proxecto de visibilización das obras artísticas das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo / ARTISTAS. 4º Proyecto de visibilización / 4th ARTIST Visibility Project

4º PROXECTO DE VISIBILIZACIÓN DAS OBRAS ARTÍSTICAS DAS ALUMNAS DA FACULTADE DE BELAS ARTES DA UNIVERSIDADE DE VIGO

A presente publicación recolle a cuarta edición dun proxecto que impulsa o traballo das alumnas que veñen de graduarse ou posgraduarse na Universidade de Vigo. O seu obxectivo é facilitar a súa incorporación ao espazo profesional da arte, buscando novas redes de difusión para darlles visibilidade ás súas obras artísticas. O proxecto comezou a súa andaina no ano 2011 e, dende entón, participaron nel un total de 116 artistas mulleres e repartíronse cerca de 200. 000 postais con reprodu cións dos seus traballos. Nas dúas primeiras edicións tamén se seleccionaron 12 obras que foron reproducidas en grandes lonas e amosadas en lugares públicos como a área comercial do Campus de Vigo ou a biblioteca central do Campus de Ourense. Dende a terceira edición, a colaboración cos centros de arte máis importantes de Galicia - o Museo de Arte Contemporánea de Vigo (Marco) e o Centro Galego de Arte Contemporánea (CGAC) - permitiu que o proxecto se divulgase tamén fóra da universidade. No último ano, o proxecto ARTISTAS difundiuse noutros eventos: formou parte da programación do festival Miradas de Mujeres 2014 (MAV) dentro da exposición Xénero e Artes Visuais en Uvigo (Sala X, Sala de Exposicións do Campus de Pontevedra); co gallo do Día Internacional das Mulleres, e dentro do mesmo festival, realizouse unha proxección das obras na fachada da Casa Galega da Cultura (Vigo); esta proxección tamén participou no festival Sinsal Son Estrella Galicia 2014. Anabel G. Penín Directora da Unidade de Igualdade Universidade de Vigo

ARTISTAS no Museo MARCO, Vigo, novembro 2014 - xaneiro 2015

As artistas teñen a fortuna de poder dicir que foron das primeiras mulleres que puideron seguir estudos superiores no Estado español. Bastante limitados, iso si, xa que por exemplo durante o século xix por decoro non podían matricularse nas clases de espido do natural –Anatomía pictórica–, algo que chegaron a reivindicar e inalmente consegui ron. A profesionalización, como estudou no seu momento Estrella de Diego, non lles era precisamente fácil, aínda que este diletantismo era para as mulleres das clases podentes ata socialmente aplaudido ao entenderse como unha práctica que as adornaba. Para acceder ao resto de estudos as españolas tiveron que esperar a 1910, e para chegar a determinadas profesións como a xudicatura, ata 1972! Con todo, as alumnas españolas de Belas Artes eran xa en 1963 o 49 % do alumnado. Hoxe en día son maioría. Entón por que resulta necesario facer un proxecto como ARTISTAS? Pois porque, como lamentablemente ocorre no resto de profesións en España, as artistas tamén seguen sufrindo o chamado «teito de cristal». Recentemente participei nunha investigación sociolóxica da Universidad Complutense de Madrid (UCM), para a que entrevistei artistas españolas sobre a súa percepción respecto das condicións das mulleres na escena creativa do panorama estatal; resultoume satisfactorio observar como, ante unha pregunta relativa aos apoios que recibiran á hora de profesionalizarse, ademais da familia ou das amizades, sinalábanse as políticas de bolsas, de exposicións ou de compras das administracións públicas. Non é que as entrevistadas avogasen pola subvención da profesión, ben ao contrario, pero manifestaban que cando as políticas de apoio e de visibilidade funcionan, sénteste máis forte para seguir unha profesión que se caracteriza en xeral pola precariedade e a inestabilidade. De feito, a maior parte das entrevistadas –xa fosen as decanas ou as máis novas– compaxinaron a súa produción artística con outros traballos, fundamentalmente a docencia, algo que, por outra banda, non consideran un atranco, senón máis ben outro xeito de dedicarse á arte. Gustaríame lanzar a mirada ao pasado. Cando hai xa vinte anos empecei a traballar con obra de mulleres desde unha perspectiva feminista, fíxeno por intuición e, sobre todo, por necesidade de visibilización, por solidariedade de xénero. Lembro que as pezas que máis me interesaron por entón eran as que poñían en evidencia o sexo biolóxico do lugar da enunciación. Sentíame ben cando era unha compañeira a que levantaba o seu brazo na clase e participaba, e todas esas mans alzadas con audacia facíanme asumir que o espazo público era tamén noso. Pero para ter real autoconciencia foron necesarias as conversa cións con mulleres maiores ca min, mulleres que tanto loitaran nos anos sesenta e nos setenta por conquistar unha habitación propia nunha España pudorosa e machista e que se asombraban do descaro dunha xeración que entraba sen chamar antes á porta. Aquelas mulleres foron ineludibles para recordarnos de onde viñamos. Sen elas tería sido imposi ble que nós, xa hoxe veteranas, ocupásemos o espazo con tanta desenvoltura. Elas ensináronme que pese ao conseguido non hai que baixar a garda. O observatorio sobre a igualdade que desde hai anos mantén MAV ofrece, estudo tras estudo, datos escandalosos sobre a escasa participación das mulleres en feiras, en exposicións individuais en museos e centros de arte, ou como relatoras invitadas. Pese a ser maioría nos centros formativos como estudantes, somos unha minoría que rolda o 10 % ou o 30 % nos

espazos de visibilización profesional. Os datos están colgados na web de MAV, e animo a consultalos. Por iso estou a favor da discriminación positiva e das exposicións e proxectos en que as persoas participantes sexan ao 100 % mulleres. É dicir, proxectos como o dirixido por Mar Caldas e Almudena Fernández Fariña seguen sendo necesarios para darlle un primeiro empuxe imprescindible á obra das alumnas de grao e posgrao en Belas Artes da Universidade de Vigo. Traballos nos que se segue apre ciando esa posta en valor do lugar da enunciación como poñen en evidencia, por exemplo, Antía A. Rivas, Sara Núñez, Isabel Castro, Eva Calvar, Elisa Terroba, Zaida Novoa, Mireia Fernández ou Sylvia Peceño. Xenealóxicas, como a obra fotográica de Melania Freire. Poéticas sobre a construción do espazo propio ou de como se vive o espazo, entre os que podemos citar os traballos de Dana Díaz, Daniela San Juan, Raquel Zas, Isabel Cáceres, Yolanda Ríos, Rita Gutiérrez, Vanesa Mosquera ou Elena Cota. Ou pezas que manifestan o estrañamento representado por obxectos e personaxes «outros», como os de Rebeca Díez, Clara Baltasar, Pomba García ou Laura Gómez. Imaxes que emerxen como retallos biográicos na obra de Irene Lumbreras e Eugenia Ramírez. Para rematar, están as autoras que se mergullan nas posibilidades expresivas que ofrecen as linguaxes visuais contemporáneas, así como na revisión dos herdados (Anaí, Marta Lorenzo, Eladia, OROC-oronilla, María José Sampedro, Uxía Fernández, Sonia Hernández, Raquel Xallas, Malú Feijóo). A todas, parabéns. Xa conseguistes dar un primeiro paso. Isabel Tejeda Martín Profesora universitaria e comisaria freelance

ARTISTAS no Museo MARCO, Vigo, novembro 2014 - xaneiro 2015

Presentación de ARTISTAS no Museo MARCO, Vigo, 12 novembro de 2014

La presente publicación recoge la cuarta edición de un proyecto que impulsa el trabajo de las alumnas recientemente graduadas o postgraduadas en la Universidade de Vigo. Su objetivo es facilitar su incorporación al espacio profesional del arte, buscando nuevas redes de difusión para darles visibilidad a sus obras artísticas. El proyecto comenzó su recorrido en el año 2011 y, desde entonces, participaron en él un total de 116 artistas mujeres y se repartieron cerca de 200. 000 postales con reproducciones de sus trabajos. En las dos primeras ediciones también se seleccionaron 12 obras que fueron repro ducidas en grandes lonas y mostradas en lugares públicos como el área comercial del Campus de Vigo o la biblioteca central del Campus de Ourense. Desde la tercera edición, la colaboración con los centros de arte más importantes de Galicia – el Museo de Arte Contemporánea de Vigo (Marco) y el Centro Galego de Arte Contemporánea (CGAC) – permitió que el proyecto se divulgase también fuera de la universidad. En el último año, el proyecto ARTISTAS se difundió en otros eventos: formó parte de la programación del festival Miradas de Mujeres 2014 (MAV) dentro de la exposición Xénero e Artes Visuais en Uvigo (Sala X, Sala de Exposicións do Campus de Pontevedra); con motivo del Día Internacional de las Mujeres, y dentro del mismo festival, se realizó una proyección de las obras en la fachada de la Casa Galega da Cultura (Vigo); esta proyección también participó en el festival Sinsal Son Estrella Galicia 2014. Anabel G. Penín Directora de la Unidad de Igualdad Universidade de Vigo

Las artistas tienen la fortuna de poder decir que fueron de las primeras mujeres que pudieron seguir estudios superiores en el Estado español. Bastante capados, eso sí, ya que por ejemplo durante el siglo XIX por decoro no podían matricularse en las clases de desnudo del natural –Anatomía pictórica-, algo que llegaron a reivindicar y inalmente consiguieron. La profesionalización, como estudió en su momento Estrella de Diego, no les era precisamente fácil si bien este diletantismo era para las mujeres de las clases pudientes incluso socialmente aplaudido al entenderse como una práctica que las “adornaba”. Para acceder al resto de estudios las españolas hubieron de esperar a 1910 y para llegar a determinadas profesiones como la judicatura ¡hasta 1972! Sin embargo, las alumnas españolas de Bellas Artes eran ya en 1963 el 49% del alumnado. Hoy en día son mayoría. Entonces ¿por qué resulta necesario hacer un proyecto como ARTISTAS? Pues porque, como lamentablemente ocurre en el resto de profesiones en España, las artistas también siguen sufriendo el llamado “techo de cristal”. Recientemente he participado en una investigación sociológica de la UCM para la que entrevisté a artistas españolas sobre su percepción respecto a las condiciones de las mujeres en la escena creativa del panorama estatal; me ha resultado satisfactorio observar cómo, ante una pregunta relativa a los apoyos que habían recibido a la hora de profesionalizarse, además de la familia o a los amigos se señalaba a las políticas de becas, de exposiciones, o de compras de las administraciones públicas. No es que las entrevistadas abogaran por la subvención de la profesión, bien al contrario, pero manifestaban que cuando las políticas de respaldo y de visibilidad funcionan te sientes más fuerte para seguir una profesión que se caracteriza en general por la precariedad y la inestabilidad. De hecho, la mayor parte de las entrevistadas –ya fueran las decanas o las más jóve nes- han compaginado su producción artística con otros trabajos, fundamentalmente la docencia, algo que, por otra parte, no consideran un hándicap, sino más bien otra manera de dedicarse al arte. Me gustaría lanzar la mirada al pasado. Cuando hace ya veinte años empecé a trabajar con obra de mujeres desde una perspectiva feminista, lo hice por intuición y, sobre todo, por necesidad de visibilización, por solidaridad de género. Recuerdo que las piezas que más me interesaron por entonces eran aquellas que ponían en evidencia el sexo biológico del lugar de la enunciación. Me sentía bien cuando era una compañera la que levantaba su brazo en clase y participaba, y todas esas manos alzadas con audacia me hacían asumir que el espacio público era también nuestro. Pero para tener real autoconciencia fueron necesarias las conversaciones con mujeres mayores que yo, mujeres que tanto habían luchado en los 60 y en los 70 por conquistar una habitación propia en una España pacata y machista y que se asombraban del descaro de una generación que entraba sin llamar antes a la puerta. Aquellas mujeres fueron ineludibles para recordarnos de dónde veníamos. Sin ellas hubiera sido imposible que nosotras, ya hoy veteranas, ocupáramos el espacio con tanto desparpajo. Ellas me enseñaron que pese a lo conseguido no hay que bajar la guardia. El observatorio sobre la igualdad que desde hace años mantiene MAV ofrece, estudio tras estudio, datos

escandalosos sobre la escasa participación de las mujeres en ferias, en exposiciones individuales en museos y centros de arte, o como conferenciantes invitadas. Pese a ser mayoría en los centros formativos como estudiantes, somos una minoría que ronda el 10% o el 30% en los espacios de visibilización profesional. Los datos están colgados en la web de MAV, animo a consultarlos. Por ello estoy a favor de la discriminación positiva y de las exposiciones y proyectos cuyas participantes sean al 100% mujeres. Es decir, proyectos como el dirigido por Mar Caldas y Almudena Fernández Fariña siguen siendo necesarios para dar un primer empuje imprescindible a la obra de las alumnas de grado y posgrado en Bellas Artes de la Universidad de Vigo. Trabajos en los que se sigue apreciando esa puesta en valor del lugar de la enunciación como ponen en evidencia, por ejemplo, Antía A. Rivas, Sara Núñez, Isabel Castro, Eva Calvar, Elisa Terroba, Zaida Novoa, Mireia Fernández o Sylvia Peceño. Genealógicas, como la obra fotográica de Melania Freire. Poéticas sobre la construcción del espacio propio o de cómo se vive el espacio, entre los que podemos citar los trabajos de Dana Díaz, Daniela San Juan, Raquel Zas, Isabel Cáceres, Yolanda Ríos, Rita Gutiérrez, Vanesa Mosquera o Elena Cota. O piezas que maniiestan el extrañamiento representado por objetos y personajes “otros”, como los de Rebeca Díez, Clara Baltasar, Paloma García o Laura Gómez. Imágenes que emergen como retazos biográicos en la obra de Irene Lumbreras y Eugenia Ramírez. Finalmente, están las autoras que se zambullen en las posibilidades expresivas que ofrecen los lenguajes visuales contemporáneos así como en la revisión de los heredados (Anaí, Marta Lorenzo, Eladia, OROC- oronilla, María José Sanpedro, Uxía Fernández, Sonia Hernández, Raquel Xallas, Malú Feijóo). A todas, enhorabuena. Ya habéis conseguido dar un primer paso. Isabel Tejeda Martín Profesora universitaria y comisaria freelance

ARTISTAS no Museo MARCO, Vigo, novembro 2014 - xaneiro 2015

ARTISTAS no Centro Galego de Arte Contemporánea CGAC, Santiago de Compostela, novembro 2014 - marzo 2015

This publication includes the 4th edition of a project which promotes the work of female students who have recently graduated or post-graduated from the University of Vigo. It aims at helping them start of in the professional artistic world by looking into new ways of promotion that would make their artistic works visible. The project was started in 2011 and, since then, 116 female artists have taken part in it. Nearly 200,000 postcards showing their works have been delivered. In the irst and second editions, 12 works were also selected, which were printed on large canvas and exhibited in public spaces such as the Commercial Area of Vigo University Campus or the Central Library of Ourense Campus. Since its third edition, the collaboration with the most important Galician Art Centres Museo de Arte Contemporanea in Vigo (Marco) and Centro Galego de Arte Contemporanea (CGAC) - has also promoted the project outside the University. During the last year, the ARTIST AS project was advertised in other events: It was included in the schedule of the festival Miradas de Mujeres 2014 (MAV) as a part of the exhibition Xénero e Artes Visuais en Uvigo (Sala X, in Pontevedra Campus Exhibition Centre). On the occasion of the International Women’s Day and as a part of the aforementioned festival, the works were projected on the façade of the Casa Galega da Cultura (Vigo). This projec tion also occurred in the festival Sinsal Son Estrella Galicia 2014.

Anabel G. Penín Director of the Equality Unit of the University of Vigo

Female artists are lucky to be able to say that they were the irst women who pursued higher education in Spain. The studies, however, were quite castrated; for example, during the 19th century decorum did not allow them to sign up for classes with a nude model –Pictorial Anatomy–, whose attendance they vindicated and inally achieved. Becoming professionals, as Estrella de Diego researched, was not exactly easy, even though this dilettantism was even socially applauded for women from the higher classes, as it was seen as a practise that “adorned” them. To access any of the other ields of study, Spanish women had to wait until 1910, and to access certain careers such as judicature they had to wait as long as 1972! However, by 1963 female Spanish Fine Arts students already totalled 49% of the student body. Today they are a majority. So, is a project like ARTISTAS necessary? Well, because just like with all the other careers in Spain, female artists continue to sufer that which is known as a “glass ceiling”. I recently participated in a sociological research by the UCM for which I interviewed Spanish female artists on their views regarding the condition of women in the national creative scene; I was quite satisied to observe how when asked about the support they had received in order to become professionals, in addition to their family or friends, they mentioned the policies for grants, exhibits or purchases from the public administrations. It’s not that the women interviewed defended the public inancing of the profession, quite the opposite, but they stated that when the support and visibility policies work it give you the strength to pursue a career that is generally characterised by insecurity and instability. In fact, the majority of the artists interviewed –whether the senior members or the younger ones– have combined their artistic production with other jobs, mainly teaching, which is something that, on the other hand, they do not see as a handicap, but simply as another way of working in the ield of art. I would like to look back in time. When I began to work twenty years ago with art by women from a feminist perspective, I did it through intuition and, above all, because of the need for visibility; as gender support. I recall that the pieces that interested me most were those that highlighted the gender of the place of formulation. I felt good when a female classmate raised her hand in class and participated, and all those hands raised boldly led me to assume that the public space was ours as well. But to have real self-awa reness I needed to converse with women older than myself; women who had fought so hard during the 60s and 70s to conquer a room of their own in a Spain that was prudish and chauvinist and who were surprised at the impertinence of a generation who entered without knocking irst. Those women were essential to remind us where we came from. Without them it would have been impossible for us, now veterans, to occupy space with so much self-conidence. They taught me that in spite of what had been achieved we must not lower our guard. The observatory for equality that the MAV (Association of Women in the Contemporary Visual Arts) has been maintaining for years ofers, study after study, scandalous data on the scar ce participation of women at fairs, solo exhibits in museums and art centres, or as guests speakers at conferences. In spite of being a majority at education centres as students, we are a minority of between 10% and 30% in the spaces for professional visibility. The data is available at the MAV website, and I urge you to review it. This is why I am in favour of positive discrimination and of exhibits and projects where 100% of the participants are

women. That is, projects such as the one directed by Mar Caldas and Almudena Fernández Fariña continue to be necessary to provide that irst essential boost for works by graduate and postgraduate Fine Art students at the University of Vigo. These are works where we can still see the enhancement of the place of formulation, as is the case of artists such as Antía A. Rivas, Sara Núñez, Isabel Castro, Eva Calvar, Elisa Terroba, Zaida Novoa, Mireia Fer nández or Sylvia Peceño. Works of a genealogical nature like the photographic works by Melania Freire. Poetical works on the construction of one’s own space or of how space is experienced, which include the works by Dana Díaz, Daniela San Juan, Raquel Zas, Isabel Cáceres, Yolanda Ríos, Rita Gutiérrez, Vanesa Mosquera or Elena Cota. Or pieces that show the estrangement represented by objects and “other” characters, such as those by Rebeca Díez, Clara Baltasar, Paloma García or Laura Gómez. Images that appear as biographical fragments in the work of Irene Lumbreras and Eugenia Ramírez. Finally, there are those authors that plunge into the expressive possibilities ofered by the contemporary visual languages, as well reviewing the inherited ones (Anaí, Marta Lorenzo, Eladia, OROC- oroni lla, María José Sanpedro, Uxía Fernández, Sonia Hernández, Raquel Xallas, Malú Feijóo). Congratulations to all of you. You have taken a irst step forward. Isabel Tejeda Martín University professor and freelance commissioner

ARTISTAS no Museo MARCO, Vigo, novembro 2014 - xaneiro 2015

Dana Díaz Díaz Sen título (Serie “Frankenstein”), 2014 Instalación, mobles recuperados e madeira de piñeiro, medidas variables (Ao fondo, intervención “Cuatro Rosas Rojas”, 2014, de Isabel Cáceres Flores)

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

Clara Baltasar Alfonso Extensión nº1, 2014 Ilustración dixital impresa sobre cartón pluma, 120x50 cm

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

Daniela San Juan Surís Articulo 18 (Serie “Valeria” #19), 2014 Fotografía, 15x10 cm

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

Rebeca Díez Feijóo Tonalxochitl (Flor de mortos), 2014 Ósos de gato, porco e coello, 45x29x25 cm

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

Antía A. Rivas del Pozo Crucifijo, 2014 Lenzo, gobelin, algodón, 30x25 cm

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

Sara Núñez Calabozo de aire, 2014 Fotografía, 29,7x42 cm

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

Raquel Zas Desert Fever, 2013 Fotografía con retoque dixital, 3456x5184 píxeles

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

Isabel Cáceres Flores Geometría interior, 2014 Intervención in situ, pintura plástica sobre parede

Teresa Búa Estética amor-al, 2014 Acción no día das Eleccións ó Parlamento Europeo, duración de 8:00 am a 9:30 pm

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

Paloma García Santos Under the Water, 2013 Fotografía dixital, 2592x3888 píxeles

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

Malú Feijóo Paso a la existencia, 2014 Madeira, pintura acrílica e corda, 45x50x28 cm

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

Eva Calvar Ja estou melhor, obrigada (Serie “Espacio público”), 2013 Fotografía dixital, 24x36 cm

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

Zaida Novoa Alba (Serie “Ellas: Peinar la palabra”), 2014 Grafito e acuarela sobre papel, 50x70 cm

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

Yolanda Ríos Habitar las obsesiones, 2014 Instalación, cartón e madeira, 230x225x225 cm

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

Rita Gutiérrez Rivera Penny Lane, 2014 Fotografía dixital a cor, 70x100 cm

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

Elisa Terroba Mujeres, 2014 Net art, http://www.elisaterroba.com/Mujeres.html

Vanessa Mosquera Cabanas Utopía, 2014 Collage, 32x54 cm

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

Sylvia Peceño Pronombres Personales, 2013 Impresión dixital, 90x60 cm

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

Anaí Un rumiar mientras marcho, 2014 Debuxo a tinta, 29,7x21 cm

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

Marta Lorenzo Sen título, 2013 Papel, pigmento e máquina de coser, 38x28 cm

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

Laura Gómez Lulú, 2014 Collage dixital, 1000x811 píxeles

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

Eladia Sen título, 2014 Fotografía, 25x30 cm

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

Elena Cota Nú nº 2, 2014 Xelatina de prata sobre papel baritado, 40x50 cm

ORC-oronilla Composición en 6, 2014 Trapiño e latas de pintura, medidas variables

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

María José Sampedro El proceso III, 2014 Pintura acrílica sobre auga contida na tapa dun bote de cristal, 8 cm Ø x1 cm h

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

Uxía Fernández López Serie “Vanos”, 2014 Fotografía dixital, 33x51 cm

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

Mireia Fernández O que non se ve, 2014 Tinta sobre papel, 29,7x42 cm

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

Sonia Hernández Dulcefruto, 2014 Acrílico, pastel e óleo en barra sobre lenzo, 114x146 cm

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

Melania Freire Panos herdados, 2014 Fotografía dixital, 55x40 cm c/u

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

Eugenia Ramírez Insua El viaje, 2012 Fotografía dixital, 15x10 cm

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

Raquel Xallas De cando Venus e María van de festa, 2013 Fotografía dixital, 42x29,7 cm

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.

Irene Lumbreras Berlin, 2014 Fotografía dixital, 80x100 cm

4º Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes e de Ciencias Sociais e da Comunicación da Universidade de Vigo. É un proxecto de acción positiva destinado a apoiar ás estudantes que van comezar a súa andaina no mundo profesional.