Darko Fritz: Flora as a Metaphor

134

135

D U

Umjetničke intervencije u urbano tkivo grada – cvjetne instalacije Darka Fritza – oblikovane su i odr‘avane u materijalima koji se redovito rabe u hortikulturi: cvijeće, trava, humus i šljunak. Ako ispisuju “nađeni” tekst iz računalnog jezika, riječ je o izvještaju – reportu – o pogrešci u izvršavanju kompjutorske operacije implementiranoj u protokol stroja. U takvom se projektu manipulira organskim procesima rasta, razmjenom tvari kao metaforom razmjene ideja; simbolizam cvijeta i estetski do‘ivljaj, te krhke i efemerne senzacije nastoje se dopuniti konceptualnim značenjem (Jeff Koons je, naprotiv, dao napraviti golemu cvjetnu skulpturu štenca, prizivajući kombinacijom materijala i forme

Darko Fritz’s floral installations are artistic interventions into the urban tissue which use regular horticultural materials: flowers, grass, humus and gravel. If they quote computer information it is usually a standard error report programmed in the machine. These projects operate with organic growth, with the exchange of substances as a metaphor of information exchange. The symbolic content of a flower and its aesthetic perception as a fragile and ephemeral thing have been added a conceptual content (by contrast, Jeff Koons’ huge floral puppy combines form and materials producing a sugary and sentimentally kitschy effect, which corresponds to the definition of art as a means of manipulation). By combining formal images (typographic solution, schematic composition) with informal (vegetation, growing according to its own laws), a floral installation establishes itself as a model of the visible world; the plant cycle is an epitome of the life cycle in general. It gives “landscape art” novel meanings, acknowledging though that the use of plants

Darko Fritz

FLORA KAO METAFORA

FLORA AS A METAPHOR tekst / written by Silva Kalčić fotografija / photo by Stipe Suruć

fotografija / photo by arhiva Darko Fritz Propaganda

fotografija / photo by arhiva Darko Fritz Propaganda

sladunjavu ljupkost i sentimentalni kič – prema definiciji umjetnosti kao sredstva manipulacije). Kombinacija formalne (tipografsko rješenje, shematizirana kompozicija) i neformalne (vege­ta­ tivne, koja buja u skladu sa vlastitim zakoni­to­sti­ ma) slike – cvjetna instalacija je model pojavnog svijeta, biljni ciklus je neka vrsta sa‘etka ‘ivotnog ciklusa. Njome “pejza‘na umjetnost” poprima nova značenja, iako alegorijska i asocijativna upotreba flore, “prirodna filozofija” (Constable) nije novum u umjetnosti. U suvremenom trenutku, međutim, umjesto da umjetnost podra‘ava prirodu – priroda podra‘ava umjetnost i shematičnost izgrađenog svijeta. Cvijet, cvjetna tapiserija slu‘i kao mjera odnosa prirode, arhitekture i urba­niz­ma (lokacija projekta je uvijek mjesto intenzivne društvene interakcije). Suprotno konvencijama vizualne percepcije, kompozicija se u punini mo­‘e sagledati samo iz zraka (u samodostatnosti “pogleda bez promatrača” – prema Viriliju), a iz vizure prolaznika ili iz jurećeg automobila u nekoj vrsti anamorfoze ili kartezijanskog perspektivizma – perspektiva prikuplja vidljive činjenice i stabi­li­zi­ra ih čineći od njih jedinstveno polje. U odnosu vidljivog objekta i vizualnog medija Darko Fritz naizgled pomirbeno barata marketinškim meha­nizmima koji se neprekidno socijaliziraju u kon­zu­merističko društvo. Tekstualni zapis je na engles­kom što ga sociologija jezika proglašava univerzalnim jezikom suvremene umjetnosti, i iz računalne frazeologije – latinska riječ textum znači “mre‘a”, web.

for allegorical and associative purposes, “natural philosophy” as it is called (Constable), is not new to art. Contemporary art, however, does not mimic nature; instead nature mimics art and the schematic arrangement of the man-made world. A floral tapestry is a measure of the relationship between nature, architecture and town planning (the location of a project is always a place of intense social interaction). Disregarding common perceptual conventions, Fritz’s composition can fully be viewed only from the air (a self-sufficient “view without a viewer”, according to Virilio. The perspective from a speeding automobile, which involves a sort of anamorphosis and Cartesian perspectivism, collects visible data, fixes and unites them into a single field of view. In the relation of the object of viewing and visual medium, Darko Fritz seemingly accepts, and employs in his work marketing strategies socialised into the consumerist society. He uses English, which has been declared the universal language of contemporary art by sociolinguistic, and information technology discourse. After all, textum in Latin means web. The allegorical use of plants is common in the history of art, but modern visual symbolism has separated itself from earlier iconography. Modern art refuses representation (“representation-in-differenceand-representation-of-difference”, according to Chris Jenks). Darko Fritz’s floral installations are the means of communication, and the typographic layout gives them a narrative dimension. It is worth noting that

136

U povijesti umjetnosti opće je mjesto alego­rij­ ska upotreba flore, no u suvremeno se doba vizu­ alni simbolizam razdvojio od ranije ikonografske uloge. Stav umjetnosti je negiranje stava izlaga­nja (umjetnost kao “prikaz-u-razlici-i-prikaz-razli­ke” prema Chrisu Jenksu). Cvjetne instalacije Dar­ ka Fritza tako su način (sredstvo) komunikacijske razmjene, tipografska slika pridaje im narativnu dimenziju. Prisjetimo se – oblik slova u početku je označavao neku životinju, čovječju kretnju ili stvar, slovo “a” predstavlja glavu bika kojom započinje legenda o Labirintu. Lik slova i urbani krajolik međusobno prodiru jedno u drugo, tekst svrgava okolni prostor uključujući u pojavni svijet slikovnu simbolizaciju virtualnosti. Dekonstrukcija vidljivog, vizualnog znaka i strukture slike ima središnju ulogu u umjetnosti u suvremeno doba u kojemu je naglašena važnost ilustracije i “vizualne proizvodnje”.

letters were first shaped with reference to an animal, human motion or a thing. The letter “a” represented a bull’s head, which opens up the myth of the Labyrinth. The form of a letter is interwoven with the urban landscape and the text subdues its setting, introducing virtual symbolical imagery into the real world. The deconstruction of the visible, of the visual sign and of the structure of image is central to art today when the stress is laid on illustration and “visual production”.

137