Nueve novísimos fragmentos de Safo (2017): texto griego, traducción al español y notas

July 27, 2017 | Autor: M. Santamaría Álv... | Categoria: Greek Lyric Poetry, Sappho, Archaic Greek Lyric
Share Embed


Descrição do Produto

Nueve novísimos fragmentos de Safo Marco Antonio Santamaría Álvarez [email protected] En dos artículos del número 189 de la revista Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik (ZPE), de 2014, se publicaron fragmentos de nueve poemas de Safo (uno de ellos, el “Poema de los hermanos”, completamente desconocido) procedentes de un rollo de papiro de los ss. II-III d. C. que contenía el libro I de la edición alejandrina de Safo. Este libro reunía los poemas en estrofas o stanzas sáficas (tres endecasílabos sáficos más un adonio), ordenados alfabéticamente a partir de la primera letra. El rollo debió de tener en torno a 45 columnas, con 330 estrofas sáficas, que harían un total de al menos 50 poemas. El libro pudo ser fabricado en Alejandría y llevado a El Fayum. Fue usado durante mucho tiempo, hasta el punto de que fue reparado. Finalmente se reutilizó como cartonaje, pero no de momia, ya que no hay restos de yeso ni de pintura, sino posiblemente como cubiertas de un libro1 . En el artículo de Simon Burris, Jeffrey Fish y Dirk Obbink (BFO) se publican fragmentos de siete poemas, todos ellos parcialmente conocidos (16, 16a, 17, 18, 18a, 5 y 9 Voigt). Derivan de más de veinte fragmentos papiráceos, agrupados en tres grandes conjuntos (Fr. 1: poema 9; Fr. 2: poemas 16, 16a y 17; Fr. 3: poemas 18, 18a y 5), con restos de cinco columnas. Estos fragmentos papiráceos son posesión de la Green Collection de Oklahoma City (de donde la sigla P.GC). En otro artículo, Dirk Obbink publica cinco estrofas (20 versos) de un poema hasta ahora desconocido, llamado “de los hermanos”, y fragmentos de dos estrofas de un poema que parece ser el 26, del que se conocían algunas palabras. Estos fragmentos son propiedad de una persona anónima de Londres. El papiro formaba parte de un lote comprado en 1954 a un tratante egipcio de El Cairo por David M. Robinson, arqueólogo y profesor de la Universidad de Mississippi, a la que los legó a su muerte. Ésta los vendió, junto con otros, para obtener fondos y poder comprar materiales de Faulkner. Fueron subastados en Londres por Christie’s en noviembre de 20112. El fragmento con el poema de los hermanos y el de Cipris fue adquirido por un coleccionista privado de Londres y los demás fragmentos por la Green Collection. West (2014, 7) propuso que los fragmentos del poema 9 deberían situarse en la columna que falta entre el poema 5 y el poema de los hermanos. Obbink (2015, 3-4) lo considera probable, por lo que tendríamos restos de seis columnas sucesivas, un poco más de un octavo de todo el libro. Un volumen editado por A. Bierl y A. Lardinois en 2016 (de acceso abierto) recoge un texto actualizado de los fragmentos y una traducción, ambos de Obbink, y numerosos estudios de enorme interés. Por último, Burris (2017) ha observado que P.GC. inv. 105 fr. 4, que en la editio princeps no estaba asignado a ninguna columna, puede unirse al P.Sapph.Obbink, de modo que proporciona los comienzos de las líneas 5-8 del llamado “Poema de Cipris”. Presento aquí el texto de los poemas señalando en sombreado gris las novedades proporcionadas por el papiro. Ofrezco una traducción propia en endecasílabos para los endecasílabos sáficos, y pentasílabos, heptasílabos o eneasílabos para los cuartos versos de cada estrofa. En el poema de los hermanos y el de Cipris no sigo este esquema métrico, y para el poema 16 he optado por la traducción de Juan Ferraté. Traduzco el texto del papiro y aparte las propuestas de reconstrucción de otros estudiosos, como Obbink, West, Ferrari y Benelli.

1 2



Datos tomados de Obbink 2015a, 1. Obbink 2015a, 2.

1

Poema 16 Voigt (propuestas de West: 11-14; trad. de Juan Ferraté, con adiciones en gris) Ο]ἰ µὲν ἰππήων ϲτρότον οἰ δὲ πέϲδων οἰ δὲ νάων φαῖϲ' ἐπ[ὶ] γᾶν µέλαι[ν]αν ἔ]µµεναι κάλλιϲτον, ἔγω δὲ κῆν' ὄτ⸏τω τιϲ ἔραται· πά]γχυ δ' εὔµαρεϲ ϲύνετον πόηϲαι 5 π]άντι τ[ο]ῦ̣τ', ἀ γὰρ πόλυ περϲκέ̣θ̣ο̣ι̣σ̣α κ̣άλ̣λο̣ς̣ [ἀνθ]ρώπων Ἐλένα [τ]ὸ̣ν ἄνδρα ⸏τ̣ὸν̣ [πανάρ]ι̣ϲτον κ̣αλλ[ίποι]ϲ̣' ἔβα 'ϲ Τροΐαν πλέοι̣ϲα κωὐδ[ὲ πα]ῖδοϲ οὐδὲ φίλων τοκήων 10 π̣ά[µπαν] ἐµνάσθη, ἀλλὰ παράγ̣αγ̣' αὔταν, ⸏ϲώφρον’ ἔοι]σαν, Κύπριϲ. ἄγν]αµπτον γὰρ [ὔµωϲ] ν̣όηµµα δάµναται] κούφωϲ, τ[άκερ’ ὠϲ] ν̣οήϲηι̣ κἄ]µ̣ε̣ νῦν Ἀνακτορί[αϲ ὀ]ν̣έ̣µναι15 ⸏ϲ' οὐ] παρεοίϲαϲ, τᾶ]ϲ ε βολλοίµαν ἔρατόν τε βᾶµα κἀµάρυχµα λάµπρον ἴδην προϲώπω ἢ τὰ Λύδων ἄρµατα κἀν ὄπλοιϲι ⸏πεϲδοµ]άχενταϲ. 20 Propuestas de BFO (11-14): …ἀλλὰ παράγ̣α̣γ̣' α̣ὔταν ⸏οὐδὲ θέλοι]σαν Κύπριϲ· ἄγν]αµπτον γὰρ [ἔχει] ν̣όηµµα καὶ τέλ]ε̣ι̣ κούφωϲ, τ[ό κέ πω] ν̣οήϲηι̣.

Dicen que es una hueste de jinetes o una escuadra de infantes o una flota lo más bello en la tierra, mas yo digo que es la persona amada. Y es muy fácil hacer que entienda eso cualquiera, cuando Helena, que era hermosa

más que ningún humano abandonó a su honorable esposo y a Troya se escapó, cruzando el mar, y nunca de su hija se acordó ni de sus padres, (y aun siendo prudente), (Cipris) hizo que errase. Pues, (con todo), el propósito inflexible (domeña) fácilmente y lo convierte (en dócil) y ello me recuerda ahora a mi Anactoria ausente. Preferiría ver su andar amable y el brillo chispeante de su cara que un tren de carros lidios o una hueste de infantes con sus armas

…pero hizo que errase, contra su voluntad, Cipris. Pues tiene un ánimo inflexible y cumple fácilmente lo que piensa.

Poema 16a Voigt (propuestas de West) Ὄλβιον] µὲν οὐ δύνατον γένεϲθαι πάµπ]α̣ν ἄνθρωπ[ον· π]εδέχην δ' ἄραϲθαι ἔϲτιν ἔϲλων µοῖραν. ἔγω] δ’ ἔµ’ αὔται ⸏τοῦτο ϲύνοιδα]. . . . (faltan entre dos y cuatro estrofas) .[ c. 12 ] . . .[γέ][[π]]`ν̣´εϲθ[[η̣]]`αι´ 5 ο .[ c. 10 ]. . . .β̣α ἐπ’ ἄκραϲ τα[ c. 11 ]ν χ̣ί̣ον’ ἀ̣ δ̣ὲ πόλλα ⸏προϲ[ ωϲδ[ c. 9 ].ω̣ν ἀ̣πέλθην τω . [ c. 10 ]. . [.].α̣τ· ὄττιναϲ γὰρ εὖ θ̣έω, κῆνοί µε µάλιϲτα ϲίννον11 ⸏τ' ἐξ ἀδοκή[τω.

Que una persona sea (dichosa por completo) no es posible, pero sí suplicar tener parte (en cosas buenas). De eso soy (muy consciente).

Pues aquellos a los que hago bien son los que más daño me hacen inesperadamente

Νο es del todo seguro que la estrofa “Que una persona sea…” fuera la primera de un nuevo poema o perteneciera al poema 16. Una marca indica que el verso 12 era el final.



2

Poema 17 Voigt (propuestas de West) Πλάϲιον δὴ µ[ελµπο]µ̣έ̣ν̣οιϲ’ ἀ̣[γέϲθ]ω πότνι' Ἦρα ϲὰ χ[αρίε]ϲ̣ϲ̣’ ἐόρτα̣. τὰν ἀράταν Ἀτ[ρέιδα]ι̣ π̣ό̣ηϲάν ⸏τοι βαϲίληεϲ, ἐκτελέϲϲαντεϲ µ[εγά]λ̣οιϲ ἀέθλοιϲ̣ 5 πρῶτα µὲν πὲρ Ε̣ἴ̣[λιον]· ἄψερον δέ̣ [ τυίδ' ἀπορµάθεν[τεϲ, ὄ]δ̣ο̣ν γὰρ̣ εὔρη̣[ν ⸏οὐκ ἐδύναντο, πρὶν ϲὲ καὶ Δί' ἀντ[ίαον] π̣εδέλθην̣ καὶ Θυώναϲ ἰµε̣[ρόεντα] π̣αῖδα· 10 νῦν δὲ κ[ἄµµεϲ ταῦτα π]έ̣ρ̣α̣ πόηµεν ⸏κὰτ τὸ πάλ̣[αιον, ἄγνα καὶ κά̣[λλιϲτα· πόλυϲ γὰρ ὄ]χ̣λος παρθέν[ων τυίδ’ ἴκετο καὶ γ]υναίκων, ἀ]µφὶ ϲ̣[ὸν βῶµον δ᾽ὀϲίωϲ θέλοιϲ’ ἔµ- 15 ⸏µετρ’ ὀ̣λ[̣ ολύϲδην.] παϲ[ .[.].νιλ[ ἔµµενα̣[ι [Ἦ]ρ̣’ ἀπίκε[ϲθαι.] Propuestas de Ferrari: Πλάϲιον δὴ µ[οισοπ]όλοιϲ’ ἀ̣[ήϲθ]ω πότνι' Ἦρα, ϲὰ χ[άριϲ ἐ]ϲ̣ τ̣’ ἐόρτα̣ν̣. τὰν ἀράταν Ἀτ[ρέϊδα]ι̣ π̣ό̣ηϲάν ⸏τοι βαϲίληεϲ, 5 … νῦν δὲ κ[ἄµµεϲ, πότνι’,] ὅ̣ρ̣α̣, πόηµεν 11 ⸏κὰτ τὸ πάλ̣[αιον, ἄγνα καὶ κά̣[λ’ ὄργια ταῦτ’, ὀ δ’ ὄ]χ̣λος π]αρθέν[ων γ]υναίκων, αµφιϲ̣[ 15 ⸏µέτρ’ ὀ̣λ[̣ ολύγαϲ.]

A tu lado (danzando celebremos), tu (grato) festival, señora Hera, que según su promesa los Atridas fundaron en tu honor, después de realizar grandes hazañas primero en torno a Troya y luego de ello tras zarpar hacia aquí, pues no podían el camino encontrar, hasta que a ti y a Zeus recurrieron y al hijo de Tione encantador. Y ahora también (nosotras eso) hacemos, igual que antaño, santa y (hermosa acción, pues gran) tropel de chicas y mujeres (ha acudido) (con deseos en torno de tu altar) de entonar sus canciones.

ser… Hera, llegar

Tu (favor cerca sople a los sirvientes de las Musas), oh Hera, y a la fiesta que según su promesa los Atridas fundaron en tu honor. … Y ahora también (nosotras, soberana), (mira que) igual que antaño, hacemos esta santa y (bella fiesta),y un tropel de doncellas y mujeres… las medidas (del grito).

Poema 18 Voigt 〈Π〉άν κεδ[ (κε δ[εῖνον (?) West) 2: 〈ἐ〉ννέπην[ 3: γλῶϲϲα µ[ κἆνδρι .[ ] ἄ̣ρ̣ι̣ϲ̣τα ̣ ̣ 6 µεϲδον[ ]...7[ θῦµον 10 ]αρ 11 ].ρω 13 ]α̣ιν 15 ]ω

4 ⸏µυθολογη̣[ ] . . . αν 9 [

5 ]

Poema 18a Fr. 3 col. ii 2: καὶ γὰρ ε̣ .[ [ 9: π̣ι̣να



3: δεύετ’ ὠ̣ρ̣[

4: νύξ τε και̣[

3

8: µυριά̣ϲ̣. . (µύρι’ ἄ̣στ̣ ρ̣ ̣[α West)

Poema 5 Voigt (propuestas de West) Πότνιαι Νηρήιδεϲ ἀβλάβη[ν µοι τὸν καϲίγνητον δ[ό]τε τυίδ' ἴκεϲθα[ι κὤττι ϝῶ̣ι̣ θύµωι κε θέληι γένεϲθαι ⸏κῆνο τελέϲθην, ὄϲϲα δὲ πρόϲθ' ἄµβροτε πάντα λῦϲα[ι 5 καὶ φίλοιϲι ϝοῖϲι χάραν γένεϲθαι κὠνίαν ἔχθροιϲι, γένοιτο δ' ἄµµι ⸏µηδάµα µηδ' εἴϲ· τὰν καϲιγνήταν δὲ θέλοι πόηϲθαι̣ µέ]ϲδονοϲ τίµαϲ, [ὀν]ίαν δὲ λύγραν 10 [ἐκλύ]ο̣[ι µ’,] ὄτ〈τ〉οιϲι π[ά]ρ̣οιθ' ἀχεύων [⸏θῦµον ἐδά]µ̣να. Δωρίχαϲ ἄ]µ’ εἰϲαΐω[ν] τό κ᾽ἐν χρῶ〈ι〉 νῦν ἔτιλ]λ’ ἐπαγ̣[ορί]αι πολίταν ὤ̣ϲ̣ πο̣τ’, οὐ̣[κ ἄ]λλωϲ̣, [ἐσύ]νηκε δ' αὖτ' οὐ- 15 ⸏δ̣ὲν διὰ [µά]κρω. καί τι µά[ϲϲ]ον αἰ κ[λ]έο[ϲ ἐξίη ϝ]ọι γ̣νώϲε̣[ται φ]έ̣ρ̣[η]ν, ϲὺ [δ]ὲ̣ Κύπ̣[ρ]ι̣ ϲ̣[έµ]να, οὐκ ὄν̣[εκτον ἐν]θεµ[έν]α κάκαν [ϝoι Propuestas de Ferrari: τὰν καϲιγνήταν δὲ θέλοι πόηϲθαι̣ µέ]ϲδονοϲ τίµαϲ, [ὀν]ίαν δὲ λύγραν 10 παρλύ]ο̣[ιτ]ο τοῖϲι π[ά]ρ̣οιθ' ἀχεύων ⸏αὖτος ἐδά]µ̣να κῆρ ὀνείδιϲ]µ̣’ εἰϲαΐω[ν] τό κ᾽ἐν χρῶ〈ι〉 . . . . . . . (.) ἦ]λ̣’ ἐπαγ̣[ορί]αι πολίταν α̣ἴ πο̣τ’, οὐ̣ [κ]άλωϲ̣, [ἐσύ]νηκε δ' αὖτ' οὐ- 15 ⸏δ̣ὲν διὰ [µά]κρω καί τι µά[λλ]ον αἰ κ[λ]έο[ϲ ἐν βρότοι]ϲ̣ι γ̣νώϲε̣[τ’ ἂψ] ο̣ἶ̣[ο]ν. ϲὺ [δ]έ, Κύπ[ρ]ι̣ ϲ[έµ]να, ο̣ὐκ̣ ὄν̣ε̣[κτα κατ]θεµ[έν]α κάκαν [ .].[.] . .[. . . . . . . ]ι. 20 Poema 9 Voigt (propuestas de West) [Π] π]α̣ρ̣κάλειϲ̣ι ταϲ ἐλ̣[ πάµ]παν· οὐκ ἔχη[ϲθα πόθεν δυναίµαν, ⸏µ]ᾶτερ, ἐόρταν [ φαιδί]µαν ὤραι τέλε[ϲαι; τὸ δ᾽ἐϲτί χάρµ’ ἐ]παµέρων· ἔµ[ε δ᾽εὔφρον’ εἴη τυγχά]ν̣ην, θ̣ᾶϲ ἄµ[µι θέοι δίδωϲι ⸏φθόγγ]ον ἄκουϲαι [ πακτίδ]ω̣ν. οὖτοϲ δε̣[



Soberanas Nereidas, conceded(me) que mi hermano sin daño esté de vuelta y lo que en su interior quiera que sea llegue a cumplirse. Que de faltas pasadas quede libre, a sus amigos les suscite gozo y pena al enemigo, y a nosotros no nos la causen. A su hermana ojalá quiera tenerla en más estima, y de funestas penas (me libre), con las que antes me afligía (y me aplastaba el alma). (Si además a Dorica presta oídos, me expondría) al reproche ciudadano, como otras veces, pero (lo ha entendido), hace no mucho tiempo, y si su fama se difunde más, sabrá llevarla. ¡Cipris veneranda, que le infundiste un mal no soportable, (propicia muéstrate)!

Quiera hacer a su hermana más honrada y de tormentos dolorosos (libre) a quienes antes, padeciendo (él mismo, les domeñaba el corazón) al oír el reproche encarnizado, (y habría sufrido) la maledicencia, con ignominia, pero (lo ha entendido) hace no mucho tiempo, y tanto (más) si (de nuevo) comprende (cuánto vale) la fama entre los hombres. Pero (aparta), tú Cipris veneranda, lo que no es soportable y de tristezas…

Llaman… En absoluto. (¿No podrías hacer,) oh madre, que celebre (una espléndida) fiesta en su momento? (Ello es un gozo) para los efímeros mortales. Que yo (pueda estar feliz) mientras (los dioses nos conceden) escuchar (el sonido de las harpas). Este…

5

4

6/3/17

]η νύν· ἀβλα[β ⸏ ]α̣ϲ δίδων· πα[ 10 ]οηϲεν· [ ]. . . .κ̣ . ]επικ . [ ἄ][[π̣]]`ν̣´υϲτον· ο̣[ ]ν ̣τ̣ελέϲθη .[ 15

]δ̣’ ἔγω πάµπ̣[αν µελλι]ί̣χ̣αν̣ γλῶϲϲα[ν ]. ταπυγνώ . [ ]α̣ρ ὀφέλληϲ̣ ]ερων· ε̣ .[ 20 ]. . . . . [ ...

Poema de los hermanos (9a) [Πάτρος (e. g. ἀµµέων…) [ ---] [. . . .] Λα̣[ριχ⸏[. . .] ϲέ, µᾶ[τερ ἀλλ’ ἄϊ θρύληϲθα Χάραξον ἔλθην νᾶϊ ϲὺν πλήαι. τὰ µέν̣ οἴο̣µα̣ι Ζεῦϲ οἶδε ϲύµπαντέϲ τε θέοι· ϲὲ δ̣᾽οὐ χρῆ ⸏ταῦτα νόηϲθαι, ἀλλὰ καὶ πέµπην ἔµε καὶ κέλεϲθαι πόλλα λί̣ϲϲεϲθαι βαϲί̣λη ̣ ̣αν Ἤ̣ραν ἐξίκεϲθαι τυίδε ϲάαν ἄγοντα ⸏νᾶα Χάραξον κἄµµ’ ἐπεύρην ἀρτ̣έ̣µεαϲ. τὰ δ’ ἄλλα πάντα δαιµόνεϲϲιν ἐπι̣τρ̣ όπωµεν· εὐδίαι̣ γὰρ̣ ἐκ µεγάλαν ἀήτα̣ν̣ ⸏αἶψα πέ̣λο ̣ ̣νται. τῶν κε βόλληται βασίλευϲ Ὀλύµπω δαίµον’ ἐκ πόνων ἐπάρωγον ἤδη περτρόπην, κῆνοι µ̣άκαρεϲ πέλονται ⸏καὶ πολύολβοι· κ̣ἄµµεϲ, αἴ κε τὰν κεφάλα̣ν ἀέρρ̣ηι Λάρι̣χοϲ καὶ δή ποτ᾽ ἄνη̣ρ γένηται, καὶ µάλ’ ἐκ πόλλαν βαρ̣υθυ̣µίαν̣ κεν ⸏αἶψα λύθειµεν.

(De nuestro padre…) …La(rico)… …a ti, ma(dre,)... Mas no dejabas de repetir que Caraxo vendría con el barco lleno. Eso, me parece, Zeus lo sabe y los dioses al completo. Pero no debes darle vueltas, sino enviarme y ordenarme que eleve muchas plegarias a la reina Hera para que llegue hasta aquí con el barco a salvo Caraxo, y nos encuentre indemnes. Todo lo demás confiémoslo a las deidades. Las calmas tras grandes tempestades pronto llegan. A quienes quiera el rey del Olimpo que su deidad protectora les aparte de las penas, esos son dichosos y muy felices. Y nosotras, si alza la cabeza Larico y se hace hombre un día, de muchísimas pesadumbres pronto nos liberaríamos.

5

10

15

20

1 Πάτρος Obbink ex. gratia 3 Λα̣[ριχ- Obbink ex. gratia 4 ϲέ, µᾶ[τερ West 18 ἐπάρωγον Π post correctionem : ἐπάρηγον Π ante correctionem : ἐπ’ ἄρηον West, prob. Ferrari : ἐπ’ ἀρήον’ sc. δαίµον(α) Liberman Vv. 1-4: quizá la fuente de Ov. Her. 15.61-2: sex mihi natales ierant, cum lecta parentis / ante diem lacrimas ossa bibere meas, según Obbink 2015a, 7. Propone (9): “Cuando tenía seis años, las cenizas de nuestro) p(adre bebieron mis lágrimas antes de su hora; ahora debemos honrar a Larico, que escancia en los banquetes: con él, Eros lleva guantes de boxeo;) tú (también debes celebrarlo,) ma(dre)”. Vv. 13-16: posible modelo de Hor. Od. 1.9.9-12: permitte divis cetera, qui simul / stravere ventos aequore fervido / deproeliantis, nec cupressi / nec veteres agitantur orni. Quizá



5

6/3/17

Horacio se refiere a Larico mediante el nombre de Taliarco, el destinatario de Od. 1.9: Larichus-Thaliarchus, como ha visto Hutchinson (en Obbink 2015a, 8). V. 17: Theoc. 17.132 (himno a Ptolomeo II): βασιλῆας Ὀλύµπου (Zeus y Hera). Verg. Aen. 5.533: voluit rex magnus Olympi (cf. 12.791: Iunonem interea rex omnipotentis Olympi). V. 18: problema de si δαίµον(α) es sujeto (a) o complemento directo (b) del infinitivo περτρόπην: (a) “A quienes quiera el rey del Olimpo que su deidad les aparte de las penas” (el complemento directo sería un implícito “αὐτούς”; Obbink; opción más probable); (b) “A quienes quiera el rey del Olimpo apartar su destino”. En este caso, no habría sitio para ἐπάρωγον; West (2014, 9) lo entiende como ἐπ’ ἄρηον, “aquellos cuya fortuna el rey del Olimpo desea pasar de la dificultad a lo mejor”; es seguido por Ferrari. Obbink (2015a, 14 n. 8) defiende la lectura ἐπάρωγον y señala un paralelo para la expresión: Eur. Hec. 163-4: ποῖ δὴ σωθῶ; ποῦ τις θεῶν ἢ δαίµων ἐπαρωγός; V. 21: Anacr. fr. 346.1-2 PMG: χα]λεπ̣ῶ̣ι̣ δ’ ἐπυκτάλιζο̣[ν / ]ανορέω τε κἀνακύπτω[ Poema de Cipris (26 Voigt) (versión de Santamaría combinando otras propuestas) Πῶϲ̣ κε δή τιϲ οὐ θαµέω̣ϲ̣ ἄϲαιτ̣ο, Κύπρι δέϲ̣π̣ο̣ι̣ν̣’, ὄτ̣τ̣ι̣ν̣α [δ]ὴ̣ φί̣λ̣[ηϲι,] κὠς] θέλοι µάλιϲτα πάθα̣ν̣ χ̣άλ̣[αϲϲαι] ⸏οὐκ] ὀνέχηϲθα; πα̣ῖ̣ β̣άλοιϲα̣ µ’ ἀλεµάτω̣ϲ̣ δαΐ̣ϲ̣δ[ηϲ 5 ε̣ἰµέρω〈ι〉 λύϲ̣ϲα̣ντι· γoνωµε̣ν̣ ̣ ̣[̣― ― πόλ̣λ̣α πάµπ̣α̣ν, µ’ οὐ προτ̣έρ’ ἦϲ[θα ̣[― Χ __οὔτ’ ὀνέερχ̣[θ]αι. c. 8 ]. . .[. .] ϲέ, θέλω [ τοῦ]το πάθη[ν 10 ]. αν, ἔγω δ’ ἐµ’ αὔται τοῦτο ϲύνοιδα τοιϲ[ . . . .] . ]εναµ[ ].[.].[

¿Cómo no iba a angustiarse una a menudo, oh Cipris soberana, a quienquiera que ame, y cuando más desea cesar en su pasión no la contienes? ¿Por qué, tras dispararme, en vano me desgarras con un amor rabioso?... muchas cosas por completo. Antes no me… ni estar contenido. …a ti, quiero …esto sufrir… …yo de esto soy consciente.

Sin gris: lecturas del fr. 26 V. (POxy. 1231, s. II d. C., Bodleian Library, Oxford) Subrayadas: lecturas de un nuevo fragmento de papiro añadido por Burris 2017.



6

6/3/17

Propuestas de Obbink 2014: Πῶϲ̣ κε δή τιϲ οὐ θαµέω̣ϲ̣ ἄϲαιτ̣ο, Κύπρι, δέϲ̣πο̣ ̣ι̣ν̣’, ὄτ̣τι̣ ̣ν̣α [δ]ὴ̣ φ̣ιλ̣[είη καὶ] θέλοι µάλιϲτα π̣ά̣λι̣ ̣ν̣ κάλ̣[εϲϲαι; ⸏ποῖ]ον ἔχηϲθα Propuestas de Obbink 2016: Πῶϲ̣ κε δή τιϲ οὐ θαµέω̣ϲ̣ ἄϲαιτ̣ο, Κύπρι, δέϲ̣π̣ο̣ι̣ν̣’, ὄτ̣τ̣ι̣ν̣α [δ]ὴ̣ φί̣λ̣[ηϲι,] κὠυ] θέλοι µάλιϲτα πάθα̣ν̣ χ̣άλ̣[αϲϲαι;] ⸏ποῖ]ον ἔχηϲθα

¿Cómo no iba a angustiarse una a menudo, oh Cipris, soberana, y a quienquiera que ame no iba a querer más que nada llamarla de regreso? (¿Qué intención) tienes

¿Cómo no iba a angustiarse una a menudo, oh Cipris, soberana, a quienquiera que ame, y no iba a querer más que nada alivio [de su sufrimiento? (¿Qué intención) tienes

Propuestas de West 2014: Πῶϲ̣ κε δή τιϲ οὐ θαµέω̣ϲ̣ ἄϲαιτ̣ο, Κύπρι δέϲ̣π̣ο̣ι̣ν̣’, ὄτ̣τι̣ ̣ν̣α [µ]ὴ̣ φίλ̣[ηϲθα, κὠϲ] θέλοι µάλιϲτα πάθ̣ọϲ̣ καλ̣[ύπτην ⸏οὐκ] ὀνέχηϲθα κνώ]δ̣αλ’, οἶϲί µ’ ἀλεµάτωϲ̣ δαΐϲδ[ηϲ; 5 µή µ’ ἔ]ρω〈ι〉 λύϲ̣ϲαντι, γόνωµ’, ἔν̣α̣[ιρε κἀκ]λ̣άπαϲδ̣’ ἄµµ’· οὐ πρότερ’ ἠϲ[ ⸏ ̣ ̣ ̣ ̣]νε᾽ ἐρα̣[ίϲ]αι.

¿Cómo no iba a angustiarse una a menudo, señora Cipris, cuando (no) la amas, y en su mayor deseo (de ocultar) su pasión, (no) contienes (las plagas) con que en vano me desgarras? (No me aniquiles), te suplico, (con un amor) rabioso, (ni nos devastes). Antes no (me)… …estando enamorada.

Propuestas de Ferrari 2014: Πῶϲ κε δή τιϲ οὐ θαµέωϲ ἄϲαιτ̣ο, Κύπρι δέϲ̣π̣ο̣ι̣ν̣’, ὄτ̣τ̣ι̣ν̣α [µ]ὴ̣ φίλ̣[ηϲθα ὠϲ] θέλοι µάλιϲτα πάθ̣ọϲ̣ καλ̣[ύψαι ⸏µηδ’] ὀνέχηϲθα; ϲὺν] ϲ̣άλοιϲι µ’ ἀλεµάτωϲ̣ δ̣αΐ̣ϲ̣δ[̣ ηϲ 5 ἰµέ]ρω〈ι〉 λύ{ι̣}ϲαντι γόν’, ὤ〈ι〉µ’, ἔγ[ω δέ λαί]λ̣απ̣αϲ [φ]α̣ῖµ’ οὐ προ[τόνοιϲ] π̣ερήϲ[ην ⸏ ̣ ̣ ̣ ̣]νε̣ερ .[.]αι.

¿Cómo no iba a angustiarse una a menudo, oh Cipris soberana, a quien (no) amas (cuando) más quiere ocultar su pasión (y no) la sostienes? Mientras zozobro en vano me desgarras 5 (con deseo) que afloja las rodillas, (mas la tormenta) aguantarán (las drizas).

Propuestas de Benelli 2015: Πῶϲ κε δή τιϲ οὐ θαµέωϲ ἄϲαιτ̣ο, Κύπρι δέϲ̣π̣ο̣ι̣ν̣’; ὄτ̣τ̣ι̣ν̣α [δ]ὴ̣ φίλ̣[ηϲθα, καἰ] θέλοι µάλιϲτα πάθ̣ọϲ̣ καλ̣[ύπτην, ⸏οὐκ] ὀνέχηϲθα. κνω]δ̣ά ̣ ̣ϲ̣ δ̣αΐ̣ϲ̣δ[̣ ηϲ 5 ̣ λοιϲι µ’ ἀλεµά̣τω κἰµέ]ρω〈ι〉 λύ{ι}ϲαντι γόν’, ὤ µε- [

¿Cómo no iba a angustiarse una a menudo, oh Cipris soberana? A quienquiera que amas, (aunque) quisiera más que nada ocultar su pasión, (no) la sostienes. (Con plagas) en vano me desgarras 5 (y con un deseo) que afloja las rodillas,



7

6/3/17

Bibliografía Editio princeps Burris, Simon-Fish, Jeffrey-Obbink, Dirk 2014: “New Fragments of Book 1 of Sappho”, ZPE 189, 1-28. [poemas 9, 16, 16a, 17, 18 y 5]. Obbink, Dirk, 2014: “Two New Poems of Sappho”, ZPE 189, 32–49. [poemas 9a y 26] Estudios Benelli, L., 2015: “The New Kypris Poem of Sappho: A New Reconstruction of the First Verses”, ZPE 194, 9-10. Bettenworth, Anja, 2014: “Sapphos Amme: Ein Beitrag zum neuen Sapphofragment (Brothers Poem)”, ZPE 191, 15-20. Bierl, A.-Lardinois, A. (eds.), 2016: The Newest Sappho: P. Sapph. Obbink and P. GC inv. 105, frs. 1–4, Leiden-Boston. Acceso abierto: http://booksandjournals.brillonline.com/content/books/9789004314832 Burris, S., 2017: “A New Join for Sappho’s “Kypris Poem”: P.GC. inv. 105 fr. 4 and P.Sapph.Obbink”, ZPE 201, 12-14. Ferrari, Franco, 2014: “Saffo e i suoi fratelli e altri brani del primo libro”, ZPE 192, 1-19. Lardinois, André, 2014: “Sappho en haar broers: Een nieuw lied van Sappho”, Lampas 47, 179-201. Lidov, J. B., 2002: “Sappho, Herodotus, and the Hetaira”, CPh 97, 203-237. —, 2004: “Hera in Sappho, fr. 17 L-P, V – and Aeneid I?”, Mnemosyne s. IV, 57, 387-406. Milne, H. J. M., 1933: “A Prayer for Charaxus”, Aegyptus 13, 176-178. Mueller, M., 2016: “Re-Centering Epic Nostos: Gender and Genre in Sappho’s Brothers Poem”, Arethusa 49, 25-46. Neri, Camillo, 2014: “Una festa auspicata? (Sapph. fr. 17 V. E P. GC. 105 fr. 2 c. 2 rr. 9-28”, Eikasmós 25, 11-24. —, 2015: “Il Brothers Poem e l'edizione alessandrina (in margine a P. Sapph. Obbink)”, Eikasmós 26, 53-75. Nünlist, René, 2014: “Das Schiff soll unversehrt sein, nicht voll! Zu Sapphos neuem Lied über die Brüder”, ZPE 191, 13-14. Obbink, Dirk, 2015a: “Provenance, Authenticity, and Text of the New Sappho Papyri”, comunicación leída en el “Society for Classical Studies’ Panel. ‘New Fragments of Sappho”, New Orleans, 9-1-2015. —, 2015b: “Interim Notes on the New Sappho Papyri”, ZPE 194, 1-8. Phillips, T, 2014: “A New Sapphic Intertext in Horace”, Archiv für Papyrusforschung und verwandte Gebiete 60, 283-9, con un apéndice de G. O. Hutchinson (288-289). Pirenne-Delforge, Vincienne-Pironti, Gabriella, 2014: “Héra et Zeus à Lesbos: Entre poésie lyrique et décrit civique”, ZPE 191, 27-31. Velasco López, M.ª H., 2016: “La súplica a Hera en el «Poema de los Hermanos» de Safo”, Emerita 84, 343-351. West, M. L. 2014: “Nine poems of Sappho”, ZPE 191, 1-12.



8

6/3/17

Lihat lebih banyak...

Comentários

Copyright © 2017 DADOSPDF Inc.